czwartek, 28 marzec 2024
czwartek, 12 lipiec 2018 11:41

W świecie najpopularniejszych przypraw

Przeczytasz w: 7 - 14 min

Zmiany w stylu odżywiania się ludzi w dobie pędu cywilizacyjnego oraz budowa marki produktu zakładów produkcyjnych na rynku konsumenckim stwarzają możliwość kreowania nowych smaków dla wyrobów mięsnych oraz kultywowanie tradycyjnych.

Konsumenci wybierają możliwość komponowania posiłku w nowym wydaniu, wracania do smaków sprzed lat, a to dzięki producentom wyrobów mięsnych, którzy cały czas obserwują i wychodzą naprzeciw oczekiwaniom. Mieszanki przypraw stosowane do produkcji zarówno produktów garmażeryjnych, jak i wyrobów wędliniarskich powodują na rynku żywności wiele zawirowań smakowych. W większości mają one wymiar bardzo korzystny, choć zdarza się niekiedy brak korelacji oczekiwań z efektem końcowym finalnego produktu.

Smak, zapach, barwa, wygląd zewnętrzny i tekstura wyrobu to jego podstawowe cechy sensoryczne, które przeciętny konsument zapamiętuje dla ulubionych potraw i produktów. Spośród nich smak stanowi najważniejszy przedmiot troski producentów produktów mięsnych na całym świecie, różnicując je w ten sposób. Coraz częściej konsumenci żądają produktów mięsnych charakteryzujących się pełnym smakiem, a jednocześnie coraz powszechniejsza świadomość problemów zdrowotnych powoduje wzrastającą popularność naturalnych, nie wywołujących alergii produktów żywnościowych zawierających naturalne przyprawy. Obecnie na rynku znajduje się ogromna liczba różnego rodzaju preparatów smakowo-zapachowych i to o bardzo różnej jakości i technologicznej przydatności. Przyprawy oprócz kształtowania profilu smakowo-zapachowego posiadają również utrwalający wpływ na tłuszcz, szczególnie ze względu na działanie przeciwutleniające. W przetwórstwie spożywczym jest stosowanych wiele gatunków przypraw, które można sklasyfikować na kilka grup w zależności od cech morfologicznych, jak i przydatności technologicznej. Według handlowego punktu widzenia rośliny przyprawowe podzielono na trzy grupy: korzenne, ziołowe, warzywne. 

Przyprawy znane i nieznane w przetwórstwie mięsa

Jak można sobie wyobrazić dzisiaj potrawy czy przetwory mięsne bez użycia przypraw ziołowych, nawet bez tych podstawowych? Profil smakowy jaki został wykształcony przez lata w zakładach przetwórstwa mięsa dla określonych asortymentów pozwala na porównywanie, wybieranie i akceptację danej marki czy producenta dla potrzeb indywidualnego konsumenta. W zależności od pochodzenia przyprawy dzieli się na kilka grup: korzeniowe, liściowe, kwiatowe, owocowe, nasienne i korowe. Jest to dosyć szczegółowy podział, natomiast prostszy podział jaki został przyjęty to: przyprawy ziołowe, korzenne i warzywne. Do najbardziej popularnych przypraw ziołowych zaliczyć należy tymianek, bazylię, majeranek, cząber i rozmaryn. Do przypraw korzennych zalicza się przede wszystkim pieprz (czarny, biały, ziołowy), imbir, gałkę muszkatołową. Ich rolę w przetwórstwie mięsnym można rozpatrywać w kilku aspektach, m.in. mają działanie polepszające cechy organoleptyczne, nadając przetworom mięsnym specyficznego i odpowiedniego smaku i zapachu, wyglądu, a tym samy wyróżniając i zapewniając różnorodność asortymentową. Ich umiejętne stosowanie jest prawdziwą sztuką, ponieważ aby wytworzyć przetwory mięsne o pożądanych kompozycjach smakowych, zapachowych i przy tym estetycznych, należy poznać właściwości danej przyprawy. W wielu artykułach Autora i współautorstwa w osobie Tomasza Borowego, zostały opisane właściwości poszczególnych przypraw z ukierunkowaniem zastosowania i właściwości jakie za sobą niosą dla człowieka.

Przyprawy warzywne, dzięki którym wyroby mają charakterystyczny smak i przy tym określone właściwości trawienne, bakteriostatyczne, to przede wszystkim czosnek i cebula. Również ich stosowanie jest ukierunkowane na przetwory mięsne, w których mają swoją funkcję nadając odpowiednich walorów smakowych. Do takich najbardziej popularnych wyrobów, w których wyczuwalność cebuli jest atutem można zaliczyć kiełbasy o profilowanym aromacie, wątrobianki, konserwy oraz hamburgery. Czosnek ma szersze zastosowanie ponieważ jest bardziej aromatyczny. Kiełbasy surowe, salami pasztety, kiełbasy parzone to produkty, w których przyprawa w postaci czosnku jest konieczna ze względu na całkowity profil smakowy, dzięki czemu smak mięsa ma zupełnie inny wymiar organoleptyczny i nie należy zapominać o aspekcie trawiennym. Dodatkowo zastosowanie czosnku w recepturze składu wyrobu zwiększa bezpieczeństwo produkcji przetworów mięsnych.

 

PRZYPRAWY WARZYWNE

Wśród przypraw warzywnych najbardziej popularnymi dla przemysłu spożywczego oraz mięsnego są czosnek i cebula, które oprócz poprawy smaku i aromatu potraw, mają również działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne.

w swiecie najpopularniejszych przypraw 1

 

Cebula (Allium cepa L.), jest rośliną dwuletnią należącą do rodziny liliowatych. Wysiewa się ją z nasienia lub wysadza drobne cebulki zwane dymką. Już starożytni Egipcjanie, Grecy i Rzymianie cenilicebulę, jako warzywo, przyprawę i lek. Cebule tworzą dolne mięsiste części liści zachodzące pierścieniowato jeden na drugi i przyrośnięte do piętki, z której wyrastają korzonki. Zewnętrzne liście obsychają tworząc cienką okrywę cebuli tzw. łuskę. Skład chemiczny cebuli zależy w dużej mierze od odmiany. Cebula zawiera średnio: 87,7% wody, 1,2% substancji azotowych, 0,2% tłuszczu, 9,6% substancji bezazotowych wyciągowych, 0,75% błonnika, 0,5% popiołu oraz ok. 0,099% olejku eterycznego, który jest esencją całego warzywa. Zależnie od smaku cebuli rozróżnia się trzy typy: ostre, półostre, półsłodkie. Dla przemysłu spożywczego najodpowiedniejsza w stanie świeżym jest odmiana Żytawska, półostra o kształcie kulistym lekko spłaszczonym, barwa łuski żółtawa z czerwonym odcieniem, która jest dodawana głównie do wątrobianki, konserw, kiełbasy, kiszki krwistej. Cebula w gastronomii występuje jako susz cebulowy, który zachowuje cały bukiet smakowo-zapachowy, a dodawany do wszelkiego potraw nadaje im specyficznych wartości sensorycznych. 

w swiecie najpopularniejszych przypraw 2

 

Czosnek (Allium sativum), jest rośliną dwuletnią i należy do rodziny liliowatych. Rośnie dziko w Europie południowej, a w Polsce uprawiany jest najczęściej w ogrodach, plantacjach. Czosnek tworzy główkę składającą się z piętki, do której przyrośnięte są wąskie kanciaste, nieco skrzywione cebulki zwane ząbkami. Cała główka pokryta jest listkami okrywowymi (łuską). Rozróżnia się dwie odmiany czosnku białą i różową oraz Rokambuł, który stanowi oddzielną odmianę. Skład chemiczny czosnku bez łuski: 64,66% wody, 6,76% związków azotowych, 0,06% tłuszczu, 26,31% związków bezazotowych wyciągowych, 0,77% błonnika, 1,44% popiołu, 0,005-0,009% olejku eterycznego. Użyty w odpowiednich ilościach pobudza apetyt, ułatwia trawienie tłustych potraw, oczyszcza i odkaża przewód pokarmowy oraz zapobiega miażdżycy. Przemysł mięsny nie obejdzie się bez dodatku czosnku, który jest wykorzystywany do znanych wyrobów wędliniarskich takich jak salami, kabanosy, kiełbasy surowe i parzone. Czosnek jest przyprawą, która poprawia smak wszystkich gatunków mięs. Występuje jako składnik mieszanek przyprawowych, w których nuta bukietu olejków eterycznych czosnku nadaje delikatnej pikanterii całej potrawie. 

 

 PRZYPRAWY KORZENNE

w swiecie najpopularniejszych przypraw 3

Imbir (Zingiber), płożąca się bylina należąca do rodziny imbirowatych (jednoliściennych), która rośnie do wysokości 0,90-1,20 m. Płowobeżowe, węzłowate, bulwiaste i grube kłącza o długości 3-10 cm, grubości 1,5 cm wytwarzają wzniesione, jednoroczne, pędy o sztywnych, eliptycznych i lancetowatych liściach. Z kłączy wybielonych, uprzednio pozbawionych tkanki okrywowej otrzymuje się imbir biały, a z kłączy niekorowanych - imbir czarny. Korzenie imbiru w postaci zmielonej dodawane są do kiełbas surowych, parzonych, salami, wątrobianek oraz do wyrobów pikantnych. 

 

Pieprz (Piper nigrum L.), jest owocem rośliny pochodzącej z Wybrzeża Malabarskiego, która jest wiecznie zielonym krzewem pnącym się po drzewach w swiecie najpopularniejszych przypraw 4 do wysokości 8-10 m. Pojedynczy owoc składa się z twardego nasienia, skórki oraz cieniutkiej warstwy miękiszu. W zależności od pory zbioru występuje w handlu pieprz czarny (niedojrzałe owoce suszone do momentu nabrania ciemnobrunatnej barwy), zielony (niedojrzałe ziarna zalewane solanką soli i kwasu cytrynowego) i biały (dojrzałe owoce, które są obierane za skórki, a następnie suszone). Najpowszechniej używany w przetwórstwie mięsnym jest pieprz czarny, ponieważ jest najostrzejszy. Jego ostrość wynika z dużej zawartości piperyny, która nadaje mu ostry, piekący smak i aromat. Przyprawa ta jest używana w całości oraz w postaci zmielonej lub rozdrobnionej i tak pieprz czarny jest dodawany do mięs ciemnych oraz wędlin, pieprz zielony - do przyprawiania steków oraz drobiu przyrządzanego na sposób pikantny, natomiast pieprz biały używany jest głównie do mięsa białego (cielęciny) oraz drobiu. W przemyśle mięsnym pieprz jest najbardziej cenioną przyprawą ze względu na doskonałe właściwości smakowe i aromatyczne nadając końcowemu wyrobowi odpowiedni bukiet. Pieprz czarny stosuje się do większości wyrobów mięsnych jako przyprawę nadającą równocześnie ostry, wyrazisty smak i aromat. Pieprz biały odznaczający się subtelniejszym smakiem i aromatem stosuje się do niektórych wyrobów delikatesowych oraz takich wyrobów, w których ciemne cząstki zmielonego pieprzu czarnego mogłyby sprawiać wrażenie zanieczyszczenia. Dodatek pieprzu poza podnoszeniem walorów smakowych i zapachowych, wpływa również pobudzająco na wydzielanie soków trawiennych i żółci ułatwiając przez to trawienie pokarmów, szczególnie tłustych przetworów mięsnych. 

w swiecie najpopularniejszych przypraw 5

 

 

Goździki (Caryophyllus aromaticus L.), są to suszone pączki kwiatowe tzw. goździkowca korzennego, należącego do rodziny mirtowatych i dochodzącego do wysokości 10 m, o silnym, korzennym, aromacie i lekko piekącym smaku. Ich barwa jest od jasno brunatnej do ciemnobrunatnej. Zbierane są nierozwinięte pąki goździkowca, które następnie są suszone w suszarniach dymkowych. Przemysł mięsny wykorzystuje je w celu podniesienia smakowitości niektórych wyrobów np. kiszki krwistej oraz wątrobianki. 

w swiecie najpopularniejszych przypraw 6

 

Gałka muszkatołowa (Myristica fragrans), jest owocem muszkatołowca wiecznie zielonego drzewa rosnącego pierwotnie na wyspach Molucca,czyli wyspach przypraw. Gałka i kwiat muszkatu zawierają około 20-25% tłuszczu (tzw. masło muszkatołowe), 8 – 12% olejku eterycznego, który nadaje jej silny zapach i typowy, gorzko-korzenny smak. Stosuje się ją w postaci zmielonej lub tartej. Gałkę i kwiat muszkatołowy stosuje się po rozdrobnieniu, jako aromatyczną przyprawę do kiełbas surowych, parzonych, grillowych, metki smarownej, kiszek krwistych, wątrobianek, pasztetów, studzienin i marynat. Dodaje się do również do gulaszu, bigosów, flaków, farszów mięsnych, zup, sosów i potraw warzywnych. 

 

PRZYPRAWY ZIOŁOWE

 Do przypraw ziołowych wykorzystywane są przede wszystkim liście, które są suszone i rozdrabniane. Przyprawy te urozmaicają pożywienie, poprawiają jego strawność oraz działają utrwalająco na gotowy produkt. Świeże zioła podnoszą wartość odżywczą potraw, wzbogacając je w witaminy i sole mineralne. Delikatnej woni gotowym daniom nadają liście rozmarynu i tymianku, smak zup poprawiają liście lubczyku lub selera. Dawno temu liście ze świeżych ziół używano do utrwalania szybko psującej się żywności. Przed laty w Polsce do tego celu wykorzystywano liście chrzanu, gdyż zawarte w nich substancje chroniły przed działaniem bakterii gnilnych, a jednocześnie mięso kruszało i nabierało aromatu. Dzisiaj już mało kto używa takich sposobów utrwalania, ale zdarzają się wyjątki w miejscowościach, gdzie kuchnia tradycyjna nie została zatracona i w dalszym ciągu jest na porządku dziennym. 

w swiecie najpopularniejszych przypraw 7

 

Majeranek (Origanum majorana L.), to ziele i roślina przyprawowa uprawiana w ogrodzie, skrzynkach balkonowych lub doniczkach. Jako produkt handlowy występuje w postaci ziela otartego.Przyprawą są nadziemne części roślin (kwiaty i liście), mają one barwę szarozielonooliwkową, korzenny, gorzkawy smak oraz silny aromat. Dzięki swojemu specyficznemu zapachowi, nadaje niezwykły i cudowny aromat mięsom, wędlinom, rybom, a także zupom. Bardzo często stosowany do baraniny, wieprzowiny, kiełbas, pasztetów, sosów m.in. do drobiu. Majeranek dobrze komponuje się z tymiankiem, szałwią oraz rozmarynem. Jest niezastąpioną przyprawą w kuchni. Roślina ta ma ponadto właściwości i działanie lecznicze. 

w swiecie najpopularniejszych przypraw 8

 

 

Rozmaryn (Rosmarinus L.), jest zieloną, gałęzistą krzewiną, osiągającą do 2 m wysokości. Liście ma wąskie, szydlaste, podłużnie zwinięte, z wierzchu barwy ciemnozielonej, od spodu zaś białawej. Kwitnie niebieskofioletowym dzwonkowatym dwuwargowym kwiatem. Posiada swoisty aromat, który charakteryzuje liście i kwiaty, smak rozmarynu jest orzeźwiający, gorzkawokorzenny, nieco cierpki ale przyjemny. Rozmaryn jest to naturalny przeciwutleniacz i jest stosowany głównie do produkcji marynat, kiełbas parzonych oraz salami podkreślając smak mięsa, ale i nadając delikatnego bukietu przyprawy, zwłaszcza podczas obróbki termicznej. 

w swiecie najpopularniejszych przypraw 9

 

Tymianek (Thymus vulgaris L.), są to oczyszczone i otarte ziele tymianku składające się z suszonych liści kwiatów rośliny Thymus vulgaris L.Tymianek jest wieloletnią krzewinką o lancetowatych liściach długości 4-12 mm. Smak i zapach jest silny i aromatyczny, suszony tymianek ma barwę od popielatozielonej do brunatnoszarej. Jest używany, jako świeże ziele bądź też jako przyprawa suszona. Ważne jest, aby został zebrany na krótko przed kwitnieniem lub na jego początku, ponieważ zawartość olejków lotnych jest wtedy najintensywniejsza. Tymianek jest przyprawą dodawaną do wędlin, drobiu, pasztetów, mięsa mielonego, mięsa z królika, dziczyzny. 

w swiecie najpopularniejszych przypraw 10

 

Kminek (Carum carvi L.), jest rośliną dwuletnią należącą do rodziny baldaszkowatych. Rośnie on w stanie dzikim w Europie Środkowej, jak również w Polsce na suchych łąkach. W naszej strefie klimatycznej, na kontynentach azjatyckim i europejskim jest bardzo pospolitą, dziką rośliną. Jego nasiona w kształcie sierpa to jedna z najstarszych przypraw kuchennych, znana już w starożytnym Egipcie. Znali ją już nasi słowiańscy przodkowie i Germanie. Wprowadzono ją jednak do uprawy, by łatwiej było pozyskiwać nasiona. Skład chemiczny kminku przedstawia się następująco: woda – 13,2%, białko – 13,8%, tłuszcz – 16,5%, węglowodany – 14,3%, popiół – ok. 9,1%, ponadto garbniki, kumaryny i flawonoidy. Kminek zawiera również 3,5 – 6% eterycznego olejku kminkowego, składającego się przede wszystkim z karwonu (ok. 50%) i limonenu (ok. 40%), pinenu, cymolu i alkoholi terpenowych. Kminku używa się jako przyprawy aromatycznej, głównie do kiełbasy polskiej, turyńskiej, kiełbas grillowanych oraz kabanosów, gulaszu i flaków. Ma szczególne zastosowanie jako przyprawa kuchenna, zwłaszcza do potraw tłustych i ciężkostrawnych, m.in.: pieczonych tłustych mięs, wieprzowiny, baraniny. Dodaje się go także do wielu zup (grzybowej, ziemniaczanej, kapuśniaku). Obecnie jest ważną przyprawą w wielu kuchniach świata. Stanowi niezbędny składnik przyprawy curry. 

w swiecie najpopularniejszych przypraw 11

 

Ziele angielskie (Pimenta officinalis), znane pod nazwą „pieprz angielski” lub „jamajski”, jest owocem drzewa pimentowego z rodziny mirtowatych rosnącego na wyspie Jamajka,poza tym w Ameryce Środkowej (Meksyk) i w północnej części Ameryki Południowej. Ziele angielskie jest często stosowane jako namiastka pieprzu czarnego. W przemyśle mięsnym jest cenną przyprawą stosowaną przeważnie do wątrobianek, kiszek krwistych, studzienin, kiełbas, szynek i marynat, nadając wyrobom delikatnego, choć wyraźnego korzennego aromatu. Sos sporządzony z mocnego wywaru z mięsa wołowego lub wieprzowego, z dodatkiem pieprzu, cebuli, mąki, skórki cytrynowej, czerwonego wina i kilku ziarenek pieprzu angielskiego doskonale nadaje się szczególnie do podrobów i dziczyzny. 

w swiecie najpopularniejszych przypraw 12

 

Bazylia (Ocimum basilicum L.), jest rośliną jednoroczną i należy do rodziny wargowych. Pochodzi z południowej Azji. W kuchni włoskiej jest najważniejszą i nieodłączną przyprawą w każdym niemal daniu. W strefie umiarkowanej, m.in. w Polsce uprawiana jest w ogrodach (krzaczki wysokości 20-50 cm). Bazylia zawiera wiele cennych olejków eterycznych (linalol, metylo-chawikol, eugenol, kamforę bazyliową), garbniki, karotenoidy, flawonoidy, saponiny, sterole i sole mineralne (miedź, cynk, mangan, żelazo i kobalt). Można ją łączyć z wieloma innymi ziołami jak np.: cebulą, czosnkiem. W przemyśle mięsnym bazylia stosowana jest do farszów mięsnych, pasztetów wieprzowych, kiełbas, wołowiny, baraniny i wątróbki drobiowej. 

w swiecie najpopularniejszych przypraw 13

 

Jałowiec (Juniperus communis L.), jest rośliną iglastą należącą do rodziny cyprysowatych o kwiatach rozdzielnopłciowych. Rośnie jako pospolity krzew na jałowych wzgórzach wEuropie i północnej Azji, zarówno w miejscach otwartych, jak i w lasach, nie rośnie tylko na gruntach podmokłych. Osiąga nawet 10 m wysokości, o krótkich szydłowatych liściach i czarnych owocach „jagodach”. Owoce jałowca (zwanego też „Cyprysem”) są typowo polską (słowiańską) przyprawą, chociaż jako roślina występuje nie tylko w naszym kraju. Kuliste owoce, zwane szyszkojagodami, dojrzewają w drugim roku, o barwie popielato-niebieskiej. Suszony owoc jest barwy czarnobrunatnej, lekko pomarszczony, ma na wierzchu trójpromienną bliznę. Zapach przyprawy jest przyjemny, balsamiczny, smak słodkawy, lekko korzenny. W dawnych już czasach używano tego zioła do konserwowania mięs w dymie z udziałem jałowca, gdyż ma silne własności bakteriobójcze. Dzisiaj te właściwości zostały sprawdzone przez naukowców i są poparte przez wiele badań związanych z właściwościami jałowca i zawartymi składnikami. Owoce zawierają spore ilości olejku eterycznego jałowcowego (1-3%), ok. 30% cukru inwertowanego, garbniki, związki żywiczne, cenne glikozydy flawonowe oraz inne aktywne substancje i związki organiczne. Używany w różnych postaciach, najczęściej jako składnik różnych mieszanek ziołowych lub też jako przyprawa kuchenna. Jagodami jałowca przyprawia się mięso tych zwierząt, które w naturalnym środowisku często spotykają krzew jałowca, a więc dziczyznę i dzikie ptactwo. Przy czym nie zawsze używa się samych jagód jałowca, częściej są one składnikiem aromatycznej marynaty czy bejcy, którą sporządza się właśnie do dziczyzny i wieprzowiny. Owoce jałowca są także powszechnie stosowaną przyprawą w wędliniarstwie. To dzięki niemu wszystkie kiełbasy „myśliwskie” uzyskują korzenny, gorzkawo-słodki smak i przyjemny, balsamiczny zapach. Jagody jałowca choć typowe dla terenów słowiańskich znane i cenione są w kuchniach wielu innych regionów. Ponadto owoce jałowca dobrze komponują się z aromatycznymi ziołami takimi jak tymianek, majeranek i rozmaryn oraz ostrymi warzywami, na przykład cebulą czy czosnkiem. Jałowiec doskonale poprawia smak wołowiny, wieprzowiny czy baraniny przyrządzanych „na dziko”. 

 

PODSUMOWANIE

Spożywając przeróżne przetwory mięsne, często nie zdajemy sobie sprawy ze sposobu ich działania, dzięki którym nabierają one swoistego aromatu i smaku. Rośliny przyprawowe oprócz walorów odżywczych posiadają także wartości lecznicze, tak więc przyprawy mogą służyć człowiekowi, ale pod warunkiem, że są użyte w odpowiednich proporcjach. Produkcja przetworów mięsnych kiedyś opierała się wyłącznie na stosowaniu przypraw naturalnych, uprawianych przez człowieka bądź dziko rosnących. Aspekty zdrowotne są czynnikiem bardzo istotnym, i kierują się nimi konsumenci, dlatego producenci biorąc je pod uwagę, starają się wyprodukować wyrób o jak najwłaściwszych walorach i właściwościach. Przewiduje się, że w przemyśle mięsnym w najbliższej przyszłości dużą rolę odegrają odpowiednio dobrane przyprawy ziołowe, korzenne i warzywne, pozwalające na zredukowanie ilości tłuszczu i soli stosowanej w procesie przetwórczym. Związane jest to z zainteresowaniem konsumentów przetworami mięsnymi o zmniejszonej zawartości tłuszczu pochodzenia zwierzęcego, będącego źródłem największej ilości kalorii, a także cholesterolu. Otrzymanie niskotłuszczowej żywności pochodzenia zwierzęcego, nie jest zadaniem prostym, gdyż tłuszcz, który obok białka i wody jest głównym komponentem produktów mięsnych, w istotny sposób wpływa na jakość wędlin. Kształtuje on teksturę produktu, a także jego smakowitość i soczystość. Dodatek odpowiednio dobranych mieszanek przypraw, wzmacniających smak utracony wskutek ubytku tłuszczu recepturowego, pozwala na pełną satysfakcję konsumenta, przy równoczesnym, (jak w przypadku redukcji chlorku sodu) korzystnym aspekcie zdrowotnym. Umiejętne wykorzystanie przypraw w przetwórstwie mięsa świadczy o wysoce poznanym kunszcie tworzenia zarówno tradycyjnych, jak i nowych linii smakowych.

Dlatego jedzmy to, co przyprawione, aby wydobyć esencję smaku.

 

dr Roman Dawid Tauber

mgr inż. Tomasz Borowy

 

 

Skomentuj

Upewnij się, że zostały wprowadzone wszystkie wymagane informacje oznaczone gwiazdką (*). Kod HTML jest niedozwolony.

Najlepsi dostawcy i producenci maszyn, przypraw, chemii przemysłowej i opakowań zamieszczają swoje reklamy na naszych łamach. Firma WOMAT zajmuje się również kompleksową obsługą medialną i reklamową podmiotów gospodarczych. Zapewniamy wykonanie zlecenia - od projektu do ostatecznej realizacji.

Zapis na newsletter

Zgadzam się na Warunki korzystania

Please publish modules in offcanvas position.